حفاظت پایدار خاک با دانش بومی یا نوین؟ ‏
کد مقاله : 1029-ISSC19 (R1)
نویسندگان
اکرم فاطمی *
عضو هیأت علمی گروه علوم و مهندسی خاک، دانشکده کشاورزی، دانشگاه رازی، کرمانشاه، ایران
چکیده مقاله
سمت‌گیری پست مدرنیسم به سوی کثرت به جای وحدت و ارج نهادن بر تفاوتها و ناهماهنگی‌ها در راستای توجه به ‏تنوع دانش‌های بومی در سراسر جهان است. دانش بومی شامل بیان‌ها، شیوه‌ها، باورها، درک‌ها، بینش‌ها و تجربیات گروه‌های بومی ‏است که طی سده‌ها تعامل عمیق با یک سرزمین خاص ایجاد شده است. دانش بومی در زمینه حفاظت همزمان و توأمان خاک و ‏آب به دلیل کارکردهای مطلوب آن، اطمینان از سازگاری بالا، حفظ توازن بوم شناختی و همراهی و مشارکت مردمی دارای اهمیت ‏بسزایی است. بررسی‌های موردی از کشورهای گوناگون در آفریقا، آمریکا، آسیا و اروپا نشان داد که تنوعی از دانش، مهارت و ‏شیوه‌های محلی یا سنتی در مدیریت خاک وجود دارد. این مقاله تلاش داشته که دانش بومی کشاورزان مناطق مختلف کشور در ‏زمینه حفاظت خاک را بررسی نماید. پس از مطالعه مقالات مرتبط مشخص گردید که اگرچه در زمینه حفاظت خاک دانش بومی ‏متنوع و خوبی از مناطق مختلف کشور، کم و بیش گزارش شده است؛ با این‌حال، اطلاعات فنّی کمی در این باره وجود دارد و ‏نویسندگان تنها به گزارش نتایج به صورت کیفی یا شکل و عکس مبادرت نموده‌اند. بنابراین ضرورت دارد که خاکشناسان با ‏دانش رسمی خود جنبه های فنی این روشها را به خوبی روشن نمایند. ‏
کلیدواژه ها
دانش رسمی، دانش سنتی، دانش محلی، دانش نوین
وضعیت: پذیرفته شده مشروط برای ارائه به صورت پوستر