| پیامدهای کاربرد طولانی‌مدت زغال زیستی بر اسیدیته و شوری خاک در مناطق نیمه‌خشک |
| کد مقاله : 1123-ISSC19 (R1) |
| نویسندگان |
|
احسان پورحسین1، حسین خیرفام *2، کامران زینال‌زاده3، رضا اسماعیل‌نژاد3، هانیه فرامرزی3 1ارومیه- دانشگاه ارومیه- دانشکده منابع طبیعی 2دانشیار، گروه مرتع و آبخیزداری، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه ارومیه 3ارومیه- دانشگاه ارومیه- دانشکده کشاورزی |
| چکیده مقاله |
| در سال‌های اخیر، استفاده از زغال زیستی به عنوان یک اصلاح‌گر خاک مورد توجه قرار گرفته است. هر چند، اثرات آن بر ویژگی‌های خاک در بلند مدت هم‌چنان نیازمند پایش دقیق است. پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر کاربرد زغال زیستی حاصل از بقایای درخت صنوبر در چهار سطح (صفر، 25، 50 و 75 تن بر هکتار) بر اسیدیته (pH) و هدایت الکتریکی (EC) خاک طی دوره‌ای سه ساله در شرایط نیمه‌خشک و در قالب طرح کامل تصادفی انجام شد. نتایج نشان داد که pH خاک با افزودن زغال زیستی در سطح مصرفی 25 تن بر هکتار نسبت به تیمار شاهد تغییرات معنی‌داری (05/0p>) نداشته و مقادیر آن با افزودن 50 و 75 تن بر هکتار منجر به افزایش معنی‌دار (05/0p<) و به ترتیب هشت و 14 درصدی نسبت به تیمار شاهد شد. مقادیر هدایت الکتریکی خاک در هر سه تیمار افزودن 25، 50 و 75 تن بر هکتار از زغال زیستی نسبت به تیمار شاهد افزایش معنی‌دار (05/0p<) داشته؛ به‌گونه‌ای که منجر به افزایش به ترتیب پنج، هشت و 14 درصدی شوری خاک نسبت به تیمار شاهد شد. اگر چه مقادیر نهایی pH و EC از محدوده‌های بحرانی فراتر نرفتند، اما در اراضی دارای شوری و قلیائیت ذاتی، کاربرد سطوح پایین‌تر زغال زیستی توصیه می‌شود. |
| کلیدواژه ها |
| اسیدیته خاک، اصلاح‌کننده خاک، قلیایی شدن خاک، مدیریت خاک، ویژگی‌های خاک. |
| وضعیت: پذیرفته شده مشروط برای ارائه به صورت پوستر |
