| اثر مقیاس متغیرهای محیطی در نقشه‌برداری رقومی ویژگی‌های خاک در یک منطقه نیمه خشک غرب ایران |
| کد مقاله : 1134-ISSC19 |
| نویسندگان |
|
زیبا مقصودی *1، حمیدرضا متین فر2، سید روح اله موسوی3 1دانشگاه لرستان- دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی 2دانشگاه لرستان 3دانشگاه تهران |
| چکیده مقاله |
| تهیه نقشه‌های دقیق از ویژگی‌های خاک برای ارزیابی جنبه‌های متعدد مدیریت اراضی کشاورزی از جمله پتانسیل تولید و ذخایر کربن‌آلی ضروری است. هدف از این مطالعه بهبود دقت نقشه‌برداری از طریق انتخاب مقیاس بهینه برای پیش‌بینی شش ویژگی خاک شامل کربن‌آلی (SOC)، کربنات کلسیم معادل (CCE)، pH، شن، سیلت و رس در منطقه خرم آباد است. برای این منظور تعداد 157 نمونه در منطقه خرم آباد از عمق 30-0 سانتی‌متری و براساس الگوی نمونه‌برداری تصادفی تهیه گردید و برای اندازه‌گیری ویژگی‌ها به آزمایشگاه منتقل شدند. متغیرهای محیطی توپوگرافی و سنجش از دور از مدل رقومی ارتفاع (DEM) و ماهواره لندست 8 استخراج شدند. متغیرهای محیطی بهینه توسط روش باروتا در منطقه خرم آباد انتخاب شدند. مدل‌سازی ویژگی‌های خاک توسط مدل‌های یادگیری ماشین جنگل تصادفی (RF)، رگرسیون بردار پشتیبان (SVR)، کوبیست (CB) و مدل‌های ترکیبی اجرا شدند. نتایج نشان داد که در مناطق با توپوگرافی کم استفاده از مقیاس‌های میانی (اندازه سلول 30 تا 90 متر) منجر به پیش‌بینی ویژگی‌های خاک با دقت بالاتر شد. زیرا استفاده از اندازه‌های سلولی بالاتر نویزهایی را ایجاد می‌کنند که از دقت جلوگیری می‌کند.. بنابراین، انتخاب وضوح و یا به عبارتی اندازه سلول در DSM باید متناسب با نیازهای خاص، ایجاد تعادل بین ثبت الگوهای معنادار و کارایی محاسباتی باشد. |
| کلیدواژه ها |
| نقشه برداری رقومی، متغیرهای محیطی، مقیاس بهینه، مدل‌سازی مکانی |
| وضعیت: پذیرفته شده مشروط برای ارائه شفاهی |
