| تاثیر قارچ میکوریز و محلول‌پاشی پرولین بر برخی خصوصیات رشدی و بیان ژن P5CS در ذرت تحت تنش توام شوری و خشکی |
| کد مقاله : 1242-ISSC19 (R1) |
| نویسندگان |
|
فاطمه افتخاری *1، مهدی سرچشمه پور2، ناصر برومند2، آزاده لهراسبی نژاد3 1دانشجوی دکتری بخش علوم و مهندسی خاک 2دانشیار بخش علوم و مهندسی خاک، دانشگاه شهید باهنر کرمان 3دانشیار بخش بیوتکنولوژی، پژوهشکده افضلی‌پور، دانشگاه شهید باهنر کرمان |
| چکیده مقاله |
| تنش توأم شوری و خشکی یکی از مهم‌ترین عوامل محدودکننده رشد و عملکرد گیاهان زراعی است. این پژوهش با هدف بررسی اثر محلول‌پاشی دو محرک زیستی، پرولین و قارچ میکوریز (AMF)، بر ویژگی‌های رشدی و بیان ژن P5CS در ذرت (Zea mays) تحت تنش ترکیبی شوری–خشکی در گلخانه انجام شد. آزمایش به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی طراحی شد. تیمارها شامل میکوریز (تلقیح یا عدم تلقیح)، پرولین (عدم کاربرد و محلول‌پاشی ۳۰ میلی‌مولار در دو نوبت)، و دو سطح تنش [شاهد بدون تنش، و تنش شوری (EC=12 dS/m) + خشکی (FC=35%)] بودند. نتایج نشان داد تنش ترکیبی به‌طور معنی‌داری (P<0.001) شاخص‌های رشد را کاهش داد. با این حال، کاربرد هم‌زمان پرولین و میکوریز باعث بهبود وزن خشک اندام هوایی (P<0.001) و افزایش معنی‌دار حجم و وزن خشک ریشه (P<0.001) شد. درصد کلنیزاسیون ریشه در تیمارهای دارای میکوریز بیش از ۸۵٪ بود و تفاوت آن با شاهد معنی‌دار گزارش شد (P<0.001). بیان ژن P5CS در تیمار "تنش + میکوریز" بیش از ۲۸۰۰۰ برابر افزایش یافت. محلول‌پاشی پرولین نیز بیان ژن را تقویت کرد، اگرچه در ترکیب با میکوریز کاهش نسبی نشان داد. در مجموع، ترکیب پرولین و میکوریز با بهبود هم‌زمان پاسخ‌های فیزیولوژیک و مولکولی، راهبردی مؤثر برای افزایش تحمل ذرت به تنش‌های اسمزی است. |
| کلیدواژه ها |
| محرک زیستی، پاسخ‌های فیزیولوژیک، تنش اسمزی، تحمل تنش |
| وضعیت: پذیرفته شده مشروط برای ارائه به صورت پوستر |
