| کشاورزی حفاظتی: راهبردی برای پایداری در کشاورزی |
| کد مقاله : 1295-ISSC19 (R3) |
| نویسندگان |
|
زهره الویار *1، معصومه مصطفائی2، حسین عزیزی2، لیلا مرادی2 1بخش تحقیقات خاک و آب، مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان اردبیل (مغان)، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، اردبیل 2بخش تحقیقات خاک و آب، مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان آذربایجان غربی، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، آذربایجان غربی، ایران. |
| چکیده مقاله |
| جهان با چالش تأمین غذای جمعیت رو به رشد در شرایط تغییر اقلیمی و کاهش منابع روبروست. در این میان، کشاورزی حفاظتی به عنوان یک راهکار پایدار مطرح شده است. این رویکرد مجموعه‌ای از روش‌های کشاورزی است که با هدف بهبود تولید پایدار غذا و حفاظت از خاک، آب و منابع زیستی، نهاده‌های خارجی را به حداقل می‌رساند. اصول کلیدی کشاورزی حفاظتی شامل کمترین اختلال مکانیکی در خاک (خاک‌ورزی زیستی)، پوشش دائمی آلی خاک با بقایای محصول یا گیاهان پوششی، و تناوب زراعی برای تنوع‌بخشی و بهبود چرخه مواد مغذی است. در برخی موارد، کنترل تردد در مزرعه به‌عنوان یک اصل مهم در نظر گرفته می‌شود. مزایای کشاورزی حفاظتی شامل حفاظت از خاک در برابر فرسایش، بهبود ساختار و حاصلخیزی خاک، کاهش مصرف آب و انرژی، و صرفه‌جویی در هزینه و زمان است. این روش به ترسیب کربن در خاک کمک کرده و بهره‌وری نیروی کار را افزایش می‌دهد. با این وجود، پذیرش کشاورزی حفاظتی با محدودیت‌ها و چالش‌هایی همراه است که از جمله آن‌ها می‌توان به مقاومت کشاورزان به‌خاطر عادت به روش‌های سنتی، مشکلات مدیریت علف‌های هرز و آفات در سیستم‌های کم‌خاک‌ورزی، و نبود بازار مناسب برای برخی محصولات در تناوب زراعی اشاره کرد. رفع این چالش‌ها نیازمند آموزش، توسعه فناوری‌های مناسب و حمایت‌های دولتی است تا کشاورزی حفاظتی بتواند به‌طور گسترده‌تری پذیرفته و اجرا شود. |
| کلیدواژه ها |
| پایداری، پوشش خاک، تناوب زراعی، خاک‌ورزی حداقل، کشاورزی حفاطتی |
| وضعیت: پذیرفته شده مشروط برای ارائه به صورت پوستر |
