تأثیر کاربرد تیمارهای آلی و زیستی بر عملکرد کمی و کیفی نیشکر واریته CP69-1062
کد مقاله : 1374-ISSC19 (R1)
نویسندگان
اکبر کریمی *1، نعمت الله زکوی2، آقاجان بهادری3، حسین نوروزی4، شعبان زارعی5، نعیمه عنایتی ضمیر6
1محقق گروه تحقیقات به زراعی، مؤسسه تحقیقات و آموزش نیشکر خوزستان، اهواز، ایران
2محقق گروه تحقیقات به‌زراعی، مؤسسه تحقیقات و آموزش نیشکر خوزستان، اهواز، ایران
3مدیرعامل مؤسسه تحقیقات و آموزش نیشکر خوزستان، اهواز، ایران
4مدیر گروه تحقیقات به‌زراعی، مؤسسه تحقیقات و آموزش نیشکر خوزستان، اهواز، ایران
5معاونت تحقیقات و پایش کشاورزی، مؤسسه تحقیقات و آموزش نیشکر خوزستان، اهواز، ایران
6استاد گروه علوم و مهندسی خاک، دانشکده کشاورزی، دانشگاه شهید چمران اهواز، اهواز، ایران
چکیده مقاله
استفاده تلفیقی از تیمارهای آلی و زیستی می‌تواند در بهبود حاصلخیزی خاک و عملکرد گیاه مؤثر باشد. این پژوهش به‌منظور بررسی تأثیر کاربرد تلفیقی تیمارهای زیستی (باکتری محرک رشد گیاه سوبه Enterobacter cloacae R33) و آلی (کمپوست) بر عملکرد کمی و کیفی نیشکر (واریته CP69-1062) انجام شد. این پژوهش به‌صورت آزمایش اسپلیت‌پلات در قالب طرح پایه بلوک‌های کامل تصادفی با دو عامل کاربرد کمپوست (در دو سطح: 1- بدون کاربرد کمپوست یا شاهد و کاربرد کمپوست در سطح 45 تن در هکتار) و مایه‌زنی باکتری محرک رشد گیاه (در سه سطح: 1- بدون مایه‌زنی باکتری، 2- مایه‌زنی باکتری به‌روش اسپری قلمه و 3- مایه‌زنی باکتری با آب آبیاری) و در سه تکرار اجرا شد. نتایج نشان داد که بیش‌ترین عملکرد کمی و کیفی نیشکر مربوط به تیمارهای کاربرد تلفیقی کمپوست و باکتری بود. در هر دو سطح با کاربرد کمپوست و بدون کاربرد کمپوست (شاهد) تفاوت معنی‌داری بین عملکرد کمی و کیفی نیشکر در دو تیمار کاربرد باکتری (به دو روش مایه‌زنی قلمه و کاربرد با آب آبیاری) مشاهده نشد. در تیمار کاربرد تلفیقی کمپوست و باکتری همراه با آب آبیاری، عملکرد نیشکر و عملکرد شکر به‌ترتیب 13/3 و 15/4 درصد، بیش‌تر از تیمار شاهد بود. به‌طور کلی، نتایج این پژوهش نشان داد کاربرد تلفیقی کمپوست پیت نیشکر و باکتری Enterobacter cloacae R33، می‌تواند در بهبود عملکرد نیشکر مؤثر باشد.
کلیدواژه ها
باکتری محرک رشد گیاه، فعالیت میکروبی، کمپوست، نیشکر
وضعیت: پذیرفته شده مشروط برای ارائه به صورت پوستر