| بازآفرینی زیستی خاک‌های خشک با درختچه شورگز: نگاهی به کربن آلی و فعالیت میکروبی |
| کد مقاله : 1437-ISSC19 |
| نویسندگان |
|
ابوالفضل آزادی *1، بنفشه یثربی2، فرهاد نورمحمدی3 1عضو هیئت علمی بخش خاک و آب 2استادیار بخش تحقیقات جنگلها و مراتع، مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان خوزستان، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی ( AREEO) 3Khuzestan Water and Power Authority, Ahvaz, Iran |
| چکیده مقاله |
| حضور گونه‌های درختچه‌ای در مناطق خشک و نیمه‌خشک می‌تواند نقش مهمی در بهبود کیفیت خاک و پایداری بوم‌سازگان ایفا نماید. در این پژوهش به‌منظور بررسی اثر درختچه شورگز (Tamarix sp.) بر ویژگی‌های شیمیایی و بیولوژیک خاک، نمونه‌برداری از دو تیمار پای تاج شورگز و شاهد در منطقه شادگان استان خوزستان انجام شد (هر تیمار با 5 تکرار). برخی خصوصیات شیمیایی و شاخص‌های بیولوژیک اندازه‌گیری و داده‌ها با آزمون‌های آماری دو‌نمونه‌ای تحلیل شدند نتایج نشان داد هدایت الکتریکی خاک در پای شورگز (105.66 dS/m) به‌طور معنی‌داری بیشتر از شاهد (80.64 dS/m) بود. همچنین، کربن آلی خاک در پای شورگز 0.45% و در شاهد 0.28% برآورد شد (p<0.05). در شاخص‌های بیولوژیک، تنفس پایه بین دو تیمار تفاوت معنی‌داری نداشت (0.39 در برابر 0.47 µg CO₂ g⁻¹ h⁻¹)، اما تنفس برانگیخته (SIR) در پای شورگز به‌طور قابل توجهی کمتر (12.12) از شاهد (21.0 µg CO₂ g⁻¹ h⁻¹؛ p<0.01) بود. در مقابل، بیومس میکروبی کربن (MBC) در پای شورگز به‌طور معنی‌داری بیشتر از شاهد بود (p<0.01). نتایج نشان می‌دهد که حضور شورگز با وجود افزایش شوری خاک، از طریق افزایش ماده آلی، بیومس میکروبی و پتانسیل نیتریفیکاسیون، کیفیت زیستی خاک را بهبود بخشیده و موجب پایداری نسبی اکوسیستم میکروبی می‌شود. با این حال، توسعه این گونه باید با در نظر گرفتن خطر تشدید شوری و حساسیت اکوسیستم منطقه مدیریت شود. |
| کلیدواژه ها |
| شورگز، بیومس میکروبی کربن، پتانسیل نیتریفیکاسیون، ماده آری، شوری، خوزستان. |
| وضعیت: پذیرفته شده مشروط برای ارائه به صورت پوستر |
