| مروری بر فناوری‌های نوین در بهبود گیاه‌پالایی فلزات سنگین خاک |
| کد مقاله : 1441-ISSC19 (R1) |
| نویسندگان |
|
فرناز فضلی1، شایان شریعتی فیض آبادی *2 1دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی گروه مهندسی محیط زیست، دانشکده محیط زیست، دانشگاه تهران، تهران، ایران. 2عضو هیات علمی گروه علوم و مهندسی محیط زیست، دانشکده محیط زیست دانشگاه تهران، تهران، ایران |
| چکیده مقاله |
| گیاه‌پالایی اصطلاح کلی است که به استفاده از گیاهان برای استخراج، کاهش، تبدیل یا تثبیت آلاینده‌های آلی و معدنی موجود در خاک، رسوبات و آب‌های زیرزمینی اشاره دارد. این روش، به‌عنوان یکی از رویکردهای نوین و پایدار در کاهش آلودگی‌های محیط‌زیست، طیف گسترده‌ای از فرایندها و سازوکارها را در بر می‌گیرد. فناوری‌های نوین به‌کار رفته در بهبود کارایی گیاه‌پالایی نظیر استفاده از عوامل کلات کننده، به‌کارگیری مهندسی ژنتیک و استفاده از میکروارگانیسم‌های محرک رشد گیاه (PGPR) کارایی گیاه‌پالایی را در حذف انواع آلاینده‌ها به خصوص فلزات سنگین، به‌طور چشمگیری افزایش می‌دهند. در مجموع، گیاه‌پالایی رویکردی پایدار و کم‌هزینه در مدیریت آلودگی‌های محیط‌زیستی است که با تلفیق فناوری‌های نوین، افق‌های تازه‌ای در کاربردهای عملی آن گشوده می‌شود. علاوه بر نقش گیاه‌پالایی در حذف آلاینده‌ها، این فناوری با ارائه فرصت‌های تجاری نوین در حال گسترش است و چشم‌اندازهای امیدوارکننده‌ای در حوزه‌های زیست‌محیطی و اقتصادی فراهم می‌کند. |
| کلیدواژه ها |
| آلودگی خاک، آلاینده‌های آلی، دوست‌دار محیط زیست، زیست پالایی. |
| وضعیت: پذیرفته شده مشروط برای ارائه به صورت پوستر |
