| بررسی اثر گوگرد در شرایط مختلف حرارتی بر اکسایش گوگرد در خاک های رسی، لومی و شنی لومی |
| کد مقاله : 1539-ISSC19 |
| نویسندگان |
|
جلال قادری *1، محمد حسین داوودی2، ندا محمدی3، کریم شهبازی2، کمال خلخال4 1استادیار پژوهشی بخش تحقیقات خاک و آب، مرکز تحقیقات، آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان کرمانشاه، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی 2مؤسسه تحقیقات خاک و آب، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، کرج، ایران 3بخش تحقیقات خاک و آب، مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان آذربایجان شرقی 4بخش تحقیقات خاک و آب، مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان کرمانشاه، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، ایران |
| چکیده مقاله |
| این پژوهش به‌منظور ارزیابی تأثیر سطوح مختلف گوگرد (0، 500، و 1000 کیلوگرم در هکتار) و دماهای متفاوت (14، 25، و 36 درجه سانتی‌گراد) بر اکسایش گوگرد در سه نوع خاک با بافت‌های رسی، لومی، و شنی لومی انجام شد. آزمایش در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار و در شرایط رطوبتی 60 درصد ظرفیت اشباع و همراه با باکتری Thiobacillus neapolitanus به‌مدت 14، 28، و 42 روز انکوباسیون اجرا شد. نتایج نشان داد که بیشترین میزان اکسایش گوگرد در خاک‌های لومی (92 µg/cm²/day) و شنی لومی (1/35 µg/cm²/day) در دمای 25 درجه سانتی‌گراد و در خاک رسی (2/46 µg/cm²/day) در دمای 36 درجه سانتی‌گراد مشاهده شد. مصرف 1000 کیلوگرم گوگرد در هکتار منجر به کاهش اکسایش در مقایسه با سطح 500 کیلوگرم شد که احتمالاً به دلیل اثرات بازدارندگی غلظت‌های بالای گوگرد بر فعالیت میکروبی است. همچنین، اکسایش گوگرد در روز 14 به حداکثر خود رسید و پس از آن با افزایش زمان انکوباسیون کاهش یافت. بنابراین، بافت متوسط (لوم) با ایجاد تعادل بهتر بین تهویه، رطوبت و دما و در نتیجه ایجاد محیط مناسب برای باکتری‌های اکسید کننده گوگرد، بیشترین اکسایش را دارد. |
| کلیدواژه ها |
| اکسایش گوگرد، بافت خاک، دما. |
| وضعیت: پذیرفته شده مشروط برای ارائه به صورت پوستر |
