اثر مواد محرک رشد آلی و زیستی بر عملکرد برنج طارم و کاهش مصرف کودهای شیمیایی
کد مقاله : 1543-ISSC19
نویسندگان
علی چراتی آرائی *، ساره رجبی اگره
مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی مازندران
چکیده مقاله
این پژوهش با هدف بررسی اثر تیمارهای زیستی و محرک‌های رشد بر کاهش مصرف کود و عملکرد و اجزای عملکرد برنج رقم طارم محلی طی دو سال زراعی 1397 و 1398 در مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی مازندران (ایستگاه تحقیقات زراعی قراخیل) به‌صورت آزمایش اسپلیت‌پلات در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار اجرا شد. عامل اصلی شامل دو سطح مصرف کود شیمیایی (100 و 75 درصد توصیه‌شده بر اساس آزمون خاک) و عامل فرعی شامل هشت تیمار محرک رشد و زیستی بود. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که تیمارهای محرک رشد تأثیر معنی‌داری بر عملکرد دانه و ارتفاع بوته داشتند. تیمار مصرف خاکی اسید هیومیک با عملکرد 5257 کیلوگرم در هکتار، نسبت به تیمار شاهد (4621 کیلوگرم در هکتار) افزایش عملکردی معادل 7/13 درصد نشان داد. همچنین تیمار محلول‌پاشی اسید هیومیک با 5197 کیلوگرم در هکتار در رتبه دوم قرار گرفت. بیشترین وزن هزار دانه در تیمار ازتوباکتر با 5/31 گرم به‌دست آمد که نسبت به تیمار شاهد (0/31 گرم) حدود 6/1 درصد افزایش نشان داد. تیمارهای اسیدآمینه و جلبک دریایی نیز بیشترین ارتفاع بوته را ثبت کردند. نتایج نشان داد استفاده از ترکیبات زیستی، به‌ویژه اسید هیومیک، در بهبود شاخص‌های رشد و افزایش عملکرد دانه مؤثر بوده و می‌تواند گامی مؤثر در جهت کاهش مصرف کودهای شیمیایی و تحقق کشاورزی پایدار تلقی گردد.
کلیدواژه ها
اسیدهای آمینه، اسید هیومیک، اسید فولویک، برنج، جلبک دریایی، ازتوباکتر
وضعیت: پذیرفته شده مشروط برای ارائه به صورت پوستر