اثر منابع مختلف کود نیتروژن و آهن بر برخی ویژگی های فیزیولوژیک گندم آبی
کد مقاله : 1615-ISSC19 (R1)
نویسندگان
علی اکبر زارع *1، حسام صلاح جواد2، محبوبه جلالی3
1بخش تحقیقات خاک و آب، مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی صفی آباد، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی (AREEO)، دزفول، ایران
2دانشجوی کارشناسی ارشد گروه علوم و مهندسی خاک دانشکده کشاورزی، دانشگاه لرستان، خرم آباد، ایران
3گروه علوم و مهندسی خاک دانشکده کشاورزی، دانشگاه لرستان، خرم آباد، ایران
چکیده مقاله
این مطالعه با هدف بررسی تأثیر منابع و سطوح مختلف نیتروژن و منابع آهن بر غلظت آهن و ویژگی‌های فیزیولوژیکی گندم انجام شد. آزمایش به صورت طرح بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار انجام شد. منابع نیتروژن شامل اوره، سولفات آمونیوم و نیترات آمونیوم در سه سطح ۲، ۴ و ۶ کیلوگرم در هکتار (به عنوان کمک کننده در جذب آهن) معادل به ترتیب 3/55، 67/10 و 16 میلی گرم در گلدان (وزن گلدان 12 کیلوگرم) و منابع آهن شامل سولفات آهن و Fe-EDTAبا مقدار 5 کیلوگرم در هکتار بودن که در دو مرحله پنجه دهی و ابتدای ساقه دهی همراه با آب آبیاری استفاده شدند. نتایج نشان داد که ترکیب نیترات آمونیوم ۶ کیلوگرم در هکتار و Fe-EDTA بیشترین تأثیر را بر غلظت آهن دانه داشت. غلظت آهن دانه در این ترکیب به 5/32 میلی‌گرم در کیلوگرم رسید. محتوای کلروفیل برگ‌ها نیز ۱۸ درصد افزایش نشان داد که می‌تواند منجر به افزایش کارایی فتوسنتز و رشد گیاه شود. این مطالعه نشان داد که مدیریت بهینه منابع نیتروژن و آهن نه تنها باعث افزایش غلظت آهن دانه شد، بلکه کیفیت فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی گیاه را نیز بهبود بخشید. بنابراین، استفاده همزمان از نیتروژن برای جذب آهن به عنوان یک استراتژی مؤثر در برنامه‌های کشاورزی و تغذیه گیاهی پیشنهاد می‌شود.
کلیدواژه ها
آهن، عملکرد، کلروفیل، گندم، نیتروژن
وضعیت: پذیرفته شده مشروط برای ارائه به صورت پوستر